Dit is de vijfde van vijf dagen in Nashville, Music City USA, en we keren straks naar huis terug. Niet zonder de aanschaf van een echte Stetson en een paar cadeautjes. Wat hebben wij geleerd? Jack Daniel's is, zoals ik al vreesde, niet mijn favoriete whiskey, laat staan whisky. Je bent een turf-man of je bent een verbrande karamel-vanille-man en ik ben duidelijk een turf-man. Leve de Scotch Single Malt, leve de eilanden. Alleen een Jack & Coke of een Jack & Ginger kan ik nog echt pruimen - maar als je tot een cocktail moet overgaan om van het spul te genieten, schort er iets - en met het mes op de keel kies ik voor een Gentleman Jack (die is tweemaal door de steenkoolfilter gegaan). Niet dat die lieve Amerikanen niet ontzettend hun best gedaan hebben, met veel vettig en gesuikerd eten, 120 USD zakgeld, optredens van tweederangs Britse bands, shoppingactiviteiten en natuurlijk gevaarlijk veel drank.
Er viel hier in Nashville en in Lynchburg (waar Jack D. wordt geproduceerd) niet ontzettend veel te beleven maar het was wel interessant om in de States te zijn, uiteindelijk de eerste keer dat ik verder naar het Westen trek dan New York. Hoogtepunten waren een optreden van een rockabilly-band op Broadway en een bezoek aan het Country Museum waar ik op een van de vele grote schermen Wanda Jackson aan het werk kon zien, in een iets frissere verpakking dan vorig jaar in Hof ter Lo.
De Zuiderlingen zijn een zeer bereidwillig en bijna al te vriendelijk volkje. Voortudurend regent het How are you todays en ze verwachten nog een antwoord ook. Door die doorgedreven en vaak ook commercieel gedreven vriendelijkheid krijg ik alvast het gevoel dat ze niet altijd het achterste van hun tong laten zien. Voorts is Nashville me iets te clean, kan het hier geweldig hard regenen. De volgende keer dat ik naar de States kom, zou ik toch liever opteren voor nog eens NY, San Francisco, Los Angeles of New Mexico. Of wat Nationale parken doen.